فجایع طبیعی که جهان را زیباتر کردند - وبلاگ فیسی بوک

به گزارش وبلاگ فیسی بوک، خبرنگاران: پارک ملی یلوستون بهترین پارک ملی در آمریکاست. سانتورینی در یونان یکی از مقاصد گردشگری محبوب برای ماه عسل است. در سافاری های آفریقا چیز های بیشتری نسبت به یک سفر معمولی می توان دید. اما همه این مکان ها علاوه بر زیبایی منحصربه فردشان یک نقطه مشترک دارند: می توان تاریخچه شکل گیری هر یک از آن ها را به یک فاجعه طبیعی نسبت داد.

گودال یوکاتان و سیارک چیکشلوب (Chicxulub)

بسیاری از گودال های شبه جزیره یوکاتان در مکزیک بی نظیر هستند. آب های فیروزه ای آن ها که زیر آسمان قرار دارند غار ها را روشن می نمایند. گیاهان انبوه در امتداد دیواره های بلند آن ها رشد می نمایند و دهانه ای رو به آسمان آبی دارند. اما جادوی واقعی در آب های زیر گودال های آهکی اتفاق می افتد.

10 متر پایین تر از لایه بالایی آب زیرزمینی تمیز، لایه دیگری از آب شور قرار گرفته است. دو لایه با هم ترکیب نمی شوند و در بیشتر اوقات سال، شفاف و کریستالی هستند. این گودال ها در دوران خشکسالی منبع آب شیرین مایا ها بودند. آن ها همچنین نقش مهمی در معنویت مایا ها داشتند. اگر یکی از این گودال ها را ببینید، دیگر سوالی برایتان باقی نمی ماند که چرا مایا ها در چنین مکانی عبادت می کردند.

تمرکز و آرامش در چنین مکان زیبایی آسان است. گودال های یوکاتان چیزی بیش از یک نگاه اجمالی به زندگی مایاها که در نزدیکی آن زندگی می کردند، به ما ارائه می دهند. آن ها نتیجه برخورد سیارک چیکشلوب هستند. یعنی همان سیارکی که به انقراض گسترده انتها دوره کرتاسه اعتبار می دهد. در امتداد لبه محل برخورد، حلقه گودال های یوکاتان قرار گرفته است. این حلقه به ما نشان می دهد که سیارک هنگام برخورد چقدر بزرگ بوده است. احتمالا 240 کیلومتر قطر داشته است.

آبشار نیاگارا و عصر یخبندان

پرتگاه نیاگارا به خاطر آب زیادی که روی آن جاری می گردد مشهور است. رود نیاگارا در نیویورک و انتاریو، کانادا از ارتفاع 34 متر پایین می ریزد. بیش از 170هزار مترکمعب آب در هر دقیقه از این آبشار پایین می ریزد و منظره تماشایی برای تعطیلات و عکاسی فراهم می نماید.

به وجود آمدن آبشار نیاگارا بیشتر از برخورد سیارک با زمین طول کشید. پلیستوسن که این مکان و بسیاری مکان های دیگر را شکل داد، یک پدیده طبیعی بسیار طولانی بود. بیشر مردم پلیستوسن را با نام رایج آن یعنی عصر یخبندان بزرگ می شناسند. دورانی که بسیاری از حیوانات از جمله ماستودون ها و ماموت های پشمالو منقرض شدند.

علاوه بر انقراض، در چشم انداز جهان هم تغییرات بزرگی رخ داد. یکی از این تغییرات پیدایش آبشار نیاگارا بود. آبی که این آبشار را تامین می نماید از آخرین عقب نشینی یخچال های طبیعی به سمت شمال است که جنوب انتاریو را با ورقه های یخی به ضخامت دو تا سه کیلومتر پوشانده بودند.

دریاچه کراتر (Crater)

در جنگل های جنوب غربی اورگان دریاچه زیبای کراتر قرار گرفته است. آب های آبی بکر، کاج های سبز انبوه و جزیره جادوگر. چیزی درباره دریاچه کراتر هست که شما را جذب می نماید. این دریاچه شما را وسوسه می نماید که چند شب در جنگل ملی دریاچه چادر بزنید. زیر این دریاچه دهانه آتشفشانی است که عمیق ترین قسمت آن 592 متر عمق دارد. ترکیب زیبایی و رازآلودی دریاچه کراتر آن را یکی از مقاصد محبوب سفر نموده است.

درباره پیدایش دریاچه هیچ رازی وجود ندارد. 250 سال طول کشید تا آب باران این دهانه آتشفشانی باستانی را پر کند. تقریبا 7700 سال پیش آتشفشان کوه مازاما بیش از 3600 متر ارتفاع داشت. فوران آن تا 20 کیلومتر بالا رفت و ابری از خاکستر و قطعات گدازه تا مرکز کانادا پرتاب شدند. ذرات خاکستر این انفجار تا گریلند رفتند.

پارک ملی یلوستون (Yellowstone)

تقریبا 1300کیلومتر دورتر از دریاچه کراتر، پارک ملی یلوستون قرار گرفته است. این پارک ترکیب منحصربه فردی از پوشش گیاهی، جانوری و چشمه هایی است که بخار آب را به آسمان فواره می نمایند. یلوستون به خاطر آبفشان الد فیتفول (Old Faithful) مشهور است که فوران های مکرر آن تا 56 متر بالا می رود. از دیگر دیدنی های نادر آن می توان به گیاه شاه پسند ماسه ای یلوستون و گندم سیاه وحشی گوگردی اشاره نمود که بومی این منطقه هستند یعنی فقط در این پارک یافت می شوند. بعد از چند ساعت گذراندن در این چشم انداز زیبا، دیدن گاومیش کوهان دار، گوزن شمالی، گرگ و خرس عجیب نیست.

اما یلوستون تاریخچه خطرناکی دارد. افراد زیادی درباره پتانسیل فوران ابَرآتشفشان یلوستون در آینده می دانند. اما کمتر کسی می داند که قبل از اینکه اینجا پارک ملی گردد سه فوران بزرگ رخ داده است.

این پارک با قدمت 2.1میلیون سال، شاهد سه فوران گسترده بود. قدرت این فوران ها 6000 برابر قدرت فوران کوه سنت هلنز در سال 1980 بوده است. دهانه های آتشفشانی باقیمانده، گیاهان و حیوانات چیز هایی هستند که پارک امروزی را تشکیل می دهند.

دهانه نگورونگورو (Ngorongoro)

دهانه نگورونگورو در نزدیکی دشت های معروف سرنژیتی (Serengeti) است. این ششمین دهانه آتشفشانی بزرگ در جهان است. در این دهانه می توانید فیل، گورخر و کرگدن سیاه پیدا کنید. یوزپلنگ ها و شیر ها هم در این دهانه همراه با 500 گونه از پرندگان پرسه می زنند. پوشش گیاهی آن از بامبو تا علف های کوتاه و درختان بومی متغیر است. حتی جنگل های بارانی در نزدیکی لبه وجود دارد. اما پوشش گیاهی و جانوری تنها چیز هایی نیستند که ممکن است در این دهانه ببینید.

قبیله بومی ماسایی و دام های آن ها هم در هماهنگی با حیات وحش محلی در آن زندگی می نمایند. دهانه اولموتی (Olmoti) هم در نزدیکی آن، آبشار های خیره نماینده ای دارد. امپاکای (Empakai)، دهانه دیگر این پارک است که یک دریاچه عمیق با دیوار ه های سرسبز دارد. مناظری که منطقه حفاظت شده نگرونگورو به ما ارائه می دهد بی انتها است.

سه میلیون سال پیش، دهانه نگرونگورو یک آتشفشان بزرگ بود که بین 4500 تا 5800 متر ارتفاع داشت، یعنی تقریبا به اندازه ارتفاع امروزی کلیمانجارو.

این دهانه آتشفشانی 610 متر عمق و 260 کیلومتر مربع مساحت دارد. این فوران آتشفشانی سه میلیون ساله که یک فاجعه طبیعی بزرگ بود و همه چیز را سر راهش ویران کرد، امروزه یک مکان زیبای فوق العاده است.

دلتای اوکاوانگو (Okavango)

وقتی به بیابان کالاهاری فکر می کنید، احتمالا یاد ماسه های نارنجی و خورشید درخشان آن می افتید. اما دلتای رود اوکاوانگو در آن یک میراث جهانی منحصربه فرد است که مثل اکثر دلتا ها در اقیانوس تخلیه نمی گردد. در عوض، کالاهاری را به یک باتلاق دائمی تبدیل نموده است.

آب های آبی کریستالی و اکوسیستم وسیعی از حیات گیاهی و جانوری در این دلتا رونق دارد. فیل های آفریقایی، گورخرها، اسب های آبی و چند حیوان بزرگ دیگر در این دلتا زندگی می نمایند. وقوع سیل سالانه که از سوی آنگولا می آید، حیات را در این منطقه ممکن است که در غیر این صورت یک کویر خشک بود.

اما اگر زلزله ای که باعث ایجاد دره بزرگ شرق آفریقا شد، اتفاق نمی افتاد، شاید هرگز این دلتا را نداشتیم. رودخانه اوکاوانگو زمانی مثل همه رودخانه ها از دریاچه های بزرگ به اقیانوس سرازیر می شد. سپس صفحات جدیدی به نام نوبی و سومالی شکل دریافتد. در نتیجه، شکاف ها و زلزله ها جریان رودخانه را مختل کردند و آن را وارد بیابان کردند تا منظره سرسبزی را ایجاد کند.

تونل های گدازه ای آندارا (Undara)

هنگام سفر به استرالیا احتمالا اولین چیزی که به ذهنتان می رسد دیواره مرجانی بزرگ است. شهر های سیدنی و بریزبن هم ممکن است جزء مقاصد شما باشند. اما 3.5 ساعت رانندگی از شهر کنز در کوئینزلند، شما را به مجموعه ای از تونل های گدازه ای می رساند که نباید دیدنشان را از دست بدهید. آندارا یک کلمه بومی به معنای راه طولانی است، یک نام مناسب برای یکی از طولانی ترین تونل های گدازه ای جهان.

این تونل ها حدود 32 کیلومتر طول دارند. راه رفتن در آن یک پیاده روی طولانی است، اما ارزشش را دارد. سقف های فروریخته غار ها اجازه می دهد نور خورشید به گیاهان و حیواناتی که در آن زندگی می نمایند برسد که شامل چهار گونه خفاش و والاروی (wallaroo) معمولی می گردد. جنگلی از درختان تاک همواره سبز هم در غار ها وجود دارد. منشا این تاک ها به جدایی ابَرقاره باستانی گوندوانا می رسد.

ایجاد این لوله های گدازه ای حاصل یک فاجعه طبیعی بوده است، یک فوران آتشفشانی بزرگ که 23.3 کیلومتر مکعب گدازه فراوری کرد. جریان گدازه با سرعت 1000 مترمکعب در ثانیه حرکت کرد و بیش از 160 کیلومتر پیمود و همه چیز را سر راهش نابود کرد. تونل های گدازه ای آندارا زمانی تشکیل شدند که گدازه ها در بستر خشک رودخانه روان شدند و لایه بالایی منجمد شد.

اوجونگ کولن (Ujung Kulon)، کراکاتوآ (Krakatoa)

تنها 60 عدد کرگدن جاوه ای در جهان باقی مانده، بنابراین یکی از نادرترین ها هستند. این گونه در معرض انقراض فقط در پارک ملی اوجونگ کولن یافت می گردد. همچنین 57 گیاه نادر هم وجود دارد که در این پارک اندونزیایی یافت می گردد. این پارک ملی به عنوان سایت میراث جهانی، منظره ای خیره نماینده از سواحل ماسه ای نرم و غواصی ارائه می دهد. کوه های گرمسیری و چندین جزیره هم ممکن است توجه شما را جلب کند.

ویژگی اصلی اوجونگ کولن آتشفشان خاموش کراکاتوآ است. کراکاتوآ به خاطر فوران شدیدش در سال 1883 مشهور است. این انفجار جان 36هزار نفر را گرفت و صدایی فراوری کرد که از فاصله 4800 کیلومتری شنیده شد. این بلندترین صدایی است که تاکنون روی زمین ثبت شده است. ابر خاکستر چند روز جلوی خورشید را در این منطقه مسدود کرد.

کشته شدن هزاران نفر و ویرانی جزایر نتایج این فاحعه طبیعی بودند. جنگل های سرسبز و اکوسیستم طبیعی بکر هم از نتایج آن بودند. پارک ملی که اکنون در اطراف آتشفشان وجود دارد، نمایشی از مقاومت سیاره است.

بحران شوری مسینین مدیترانه

دریا های فیروزه ای، زمستان های گرم و تابستان های آفتابی، سواحل ماسه ای سفید و دیوار های سفید، شهر هایی که روی صخره های رو به اقیانوس ساخته شده اند؛ این ها تصور ما از یک مقصد تعطیلات ایده آل هستند. این همان جایی است که وقتی درباره سفر به دور جهان صحبت می کنید، آرزویش را دارید. این مدیترانه است.

تمدن هایی که در جزایر مدیترانه رونق دریافتد، تاریخ و غذا های منحصربه فردی برای ما به ارمغان آورده اند. رم، یونان، سیسیل و قرطاج سال ها برای به دست دریافت کنترل مدیترانه جنگیدند. این دریا با 3900 کیلومتر طول، نقش مهمی در ظهور و سقوط آن ها داشت. همچنین تجارت بین آسیا و اروپا را امکان پذیر کرد. با این حال، فرهنگ ها و تمدن های امروزی زمانی در معرض نیستی بودند.

این دهانه های آتشفشانی، سواحل و جزایر زیبا شاید هرگز وجود نداشتند. اگر سیل زانکلین نبود، شاید مدیترانه هنوز همان حوضه بیابانی 5.6میلیون سال پیش بود. به دلیل مسدود شدن منابع اقیانوسی، چهار کیلومتر از آب مدیترانه ناپدید شد. حدود 800هزار سال مدیترانه خشک ماند. تا اینکه 5.33میلیون سال پیش دریا دوباره به سرعت پر شد. همان تنگه جبل الطارق که اقیانوس را بسته بود دوباره باز شد. حدود 90درصد از مدیترانه در یک دوره دو ساله پر شد و با سرعت 10متر در روز پر می شد. جزایری که امروزه داریم با یک سیل عظیم بازگشتند.

طوفان گالوستون (Galveston)، 1900

جزیره گالوستون در تگزاس 50 کیلومتر با ساحل فاصله دارد و تعطیلات آرامش بخشی را به مسافران ارائه می دهد. این جزیره با اتومبیل تنها 50 دقیقه با هوستون فاصله دارد. فروشگاه ها، جاذبه ها و تفریحات زیادی در آن وجود دارد که شما را مشغول نگه دارد. سواحل، شنای دلفین ها و اسب سواری شما را به جنبه طبیعی این جزیره سوق می دهند.

اما گالستون همواره یک شهر آفتابی و شاد مثل امروز نبوده است. این جزیره همان جایی است که طوفان مشهور گالوستون در سال 1900 در آن رخ داد. این طوفان با سرعت 225 کیلومتر بر ساعت جزیره را ویران کرد، جان 6000 نفر از 37هزار سکنه آن را گرفت و بیش از 3500 ساختمان را از بین برد. بعضی آن را بدترین فاجعه طبیعی تاریخ آمریکا می نامند. این طوفان واقعا یک تراژدی بود. با این حال هنوز هم می توانید به گالوستون بروید، در ساحل بنشینید و به دریای آرام آن خیره شوید. می توانید صدای خنده بچه ها محلی را بشنوید و شهر زیبایی را ببینید که با افتخار ایستاده است.

این فجایع طبیعی زمین را تکه تکه کردند. آن ها گودال هایی روی زمین ایجاد کردند و جان افراد زیادی را دریافتد. با این حال، گیاهان، حیوانات و انسان ها روی آن زندگی می نمایند. هروقت تراژدی اتفاق می افتد، ما بهبود می یابیم و ترمیم می شویم. این ویرانی از یاد می رود و راهی برای جهانی زیباتر باز می نماید.

منبع: listverse