رفرم در فوتبال ملی ، با ویلموتس می گردد؟ - وبلاگ فیسی بوک

به گزارش وبلاگ فیسی بوک، آیا سرمربی بعدی تیم ملی می تواند کاری کند تا به لحاظ سبک و شیوه فوتبال به سطحی برسیم که با تماشای حذف غرورانگیز ژاپن در جام جهانی حسرت نخوریم؟

محمد قراگزلو، با ویلموتس یا بدون ویلموتس قرار است تیم ملی دوران تازه ای را شروع کند. قرار است همه چیز تازه باشد. شاید کادر بازیکنان تغییر زیادی ننمایند اما کادر فنی به صورت کامل تغییر خواهد نمود. دیگر خبری از آن کادر پر و پیمان پرتغالی نیست و تغییرات گسترده تا کادر پزشکی و سرپرستی هم پیش خواهد رفت.

واقعیت این است که فوتبال ملی کشور به کلی دچار تغییرات جدی شده و جهتی تازه پیش روی تمام تیم های زیر مجموعه فدراسیون قرار گرفته است. انگار که رنسانسی در راه باشد. تیم نونهالان با محمود یاوری کارش را شروع نموده، نوجوانان با حسین عبدی حرکتی تازه پیش گرفته است، تیم جوانان با سیروس پورموسوی پوست انداخته و تیم المپیک قرار است یک سرمربی جدید داشته باشد. یک ایرانی پیروز که همه اینها قرار است زیر چتری واحد برعکس دوران حضور کی روش با هم و کنار هم کار نمایند. این می گردد یک وجه دوران تازه فوتبال ملی. دورانی که تیم های زیر 14 سال به بالا تا تیم ملی بزرگسالان مان به هم گره بخورند و ارتباط شان در آموزشگاه ملی فوتبال به شکلی سیستماتیک برقرار گردد. تصور کنید سرمربی خارجی جدید تیم ملی چند وقت یک بار در لابی هتل آموزشگاه با عبدی، یاوری، پورموسوی و سرمربی بعدی تیم امید کنار دستیار ایرانی و خارجی اش دور یک میز بنشینند و ضمن اینکه قهوه ای نوش جان می نمایند درباره برنامه های فوتبال ملی حرف بزنند و کار را محبت آمیز پیش ببرند.

وجه دوم و مهم تر همان چیزی است که بلافاصله بعد از رفتن کی روش درباره اش صحبت می کردیم و نسبت به آن حساس بودیم. اینکه بعد از دوران 8 ساله کارلوس کی روش، سرمربی بعدی قادر به ایجاد تغییرات بنیادین در شکل فوتبال ملی مان خواهد بود یا راه او را پی می گیرد و در همان جهت برای تکامل تیمی که کارلوس ساخته قدم برخواهد داشت؟

واقعیت این است که چه شخص کی روش و فوتبال مورد علاقه اش را دوست داشت باشیم چه نه، او تاثیرش را بر فوتبال ملی ایران گذاشته و در تمام این 8 سال قالب تیم ملی را به شکل دلخواه خودش در آورده است. قالبی که بسیاری دوست داشتند و بسیاری دیگر نمی پسندیدند. قالبی که در ظاهر و پوسته ای که می دیدیم دلنشین نبود اما دو صعود متوالی به جام جهانی را رقم زد و بار دوم تیم را تا آستانه صعود به مرحله بعد پیش برد.

قبل از اینکه نام گزینه یا گزینه های نهایی سرمربیگری تیم ملی و جانشینی کی روش مطرح گردد، این بحث مطرح شد که سرمربی بعدی تیم ملی قادر به تغییر فرم بازی تیم ملی خواهد بود؟ آیا فدراسیون تاج اساسا قادر به استخدام مربی هست که دیدگاه و توانایی این اتفاق بزرگ را داشته باشد؟ آیا سرمربی بعدی تیم ملی می تواند کاری کند تا به لحاظ سبک و شیوه فوتبال به سطحی برسیم که با تماشای حذف غرورانگیز ژاپن در جام جهانی حسرت نخوریم و با مصادیقی روشن و سری افراشته بگوییم از همه تیم های آسیایی بهتر و کاملتر فوتبال بازی می کنیم؟

امروز روز مارک ویلموتس است و هر آنچه درباره تیم ملی و نیمکت خالی اش می شنویم به این نام می رسد. همه درباره کارنامه و قیمت او می گویند و ابعاد کارش را آنالیز می نمایند اما آنچه امروز باید به شکل پرسشی اساسی مطرح گردد این است که آیا مارک ویلموتس قادر به ایجاد تغییراتی اساسی در فرم بازی تیم ملی یا تیم های ملی خواهد بود ؟ آیا اصلا توانایی انجام این کار یا اصلا ادامه همان دیدگاه کی روش را خواهد داشت؟ یا بهتر است عقب تر برویم و این سوال را مطرح کنیم که آیا اساسا در زمان مذاکره، چنین بحثی با این مربی مطرح شده یا کاملا مغفول مانده است؟

از دید نگارنده سابقه مارک ویلموتس می گوید او را نمی توان در زمره مربیان تئوریسین و صاحب سبک دنیای فوتبال قرار داد چرا که اصلا دوران مربیگری اش آنقدر طولانی نبوده که وارد این وادی گردد. البته که وقتی نام ویلموتس به میان می آید همه یاد سیستم ظاهرا تهاجمی 3-3-4 اش در تیم ملی بلژیک می افتند (می گوییم ظاهرا چون 3-3-4 مدل کی روش را هم دیده ایم) که مشخصا با ستاره هایی مثل ادن هازارد، مرتنس، دبروینه، لوکاکو، اوریگی و دیگران چشمنواز و رشک برانگیز به نظر می رسید اما برای مربی 50 ساله ای که هیچ سابقه ای در فوتبال آسیا ندارد و احتمالا مختصات فوتبال ایران را اصلا نمی شناسد، این سیستم فقط رویه ماجراست و باید دنبال مطالبات گسترده تری رفت. مطالباتی که برآیندش به رفرمی دلنشین در فوتبال ملی ایران بینجامد.